ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΒΟΤΑΝΑ - ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΒΟΤΑΝΑ

ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΦΥΣΗ

Γιατί δεν πεθαίνεις?
Σε πυροβολώ.
Σε βιάζω.
Σε λερώνω.
Πέθανε
Πέθανε
Πέθανε επιτέλους.
Και τότε, θα φτιάξω μια πλαστική,
για να βλέπω
και να κλαίω
και να κατηγορώ αυτούς που σου έκαναν κακό.
να'χω να λέω κάτι στα παιδιά μου
Πέθανε λοιπόν.

ΖΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ...

Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης

aixmi.gr

«Ευτυχία είναι να μη χάνεις ποτέ την παιδική αίσθηση της περιέργειας και του παιχνιδιού», προσπαθεί να πείσει τον κόσμο εδώ και χρόνια με τα κείμενά του ο κορυφαίος ανθρωπολόγος Ντέσμοντ Μόρις. Ποιός τον ακούει; Πάντως, όχι οι κυβερνώντες, οι οποίοι μαζί με την παιδικότητά τους έχουν χάσει και το νόημα της ζωής.

Αν ψάχνεις τί συμβαίνει σε άλλες περιοχές του πλανήτη, απελπίζεσαι με την Ελλάδα. Αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν και φωτισμένοι ηγέτες, όχι μόνο βλαχοδήμαρχοι και βουλευτές τύπου Γκρούεζα της κακιάς συμφοράς που γελάγαμε μαζί τους στις ασπρόμαυρες κωμωδίες.

Για παράδειγμα, στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών κατασκευάζεται το μεγαλύτερο πάρκο παραγωγής ηλιακής ενέργειας στον κόσμο, το οποίο θα τροφοδοτεί 2.000.000 σπίτια. Το συγκρότημα θα αποτελείται από τέσσερις ηλιακές εγκαταστάσεις σε έκταση 2.800 εκταρίων και έχει ήδη δημιουργήσει χίλιες θέσεις εργασίας. Συνδυάζει, έτσι, την οικολογική προστασία με την καταπολέμηση της ανεργίας.

Την ίδια ώρα στην πόλη Οξφορντσάιρ αρχίζει ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι κάτοικοι των σπιτιών της πόλης που χρησιμοποιούν για τη θερμανσή τους φυσικό αέριο θα ζεσταίνονται με ένα καύσιμο, το οποίο θα είναι προιόν ανθρωπίνων λυμάτων! Το σύστημα θα ανακυκλώνει τα λύματα των κατοίκων, παράγοντας βιομεθάνιο, το οποίο θα διοχετεύεται πίσω στα σπίτια τους μέσω του εθνικού δικτύου φυσικού αερίου.

Φαντάζομαι ότι αυτές οι ειδήσεις ηχούν εξωγήινες στα αυτιά δημάρχων και δημοτικών συμβούλων αρκετών περιοχών της χώρας, αλλά κυρίως της ανατολικής Αττικής, η οποία με σχεδόν 600.000 κατοίκους ζει στο έτος 2011 με βόθρους.

Η ευρωπαϊκή οδηγία σημειώνει ότι έως το 2020 κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να καλύπτει το 15% των ενεργειακών της αναγκών από ανανεώσιμες πηγές. Στην Ελλάδα, την Αφρική της Ευρώπης, αυτές οι λέξεις, αυτές οι δράσεις, είναι άγνωστες.

Έτσι, κάθε χρόνο το περιβάλλον δέχεται όλο και περισσότερα πλήγματα. Η αδιαφορία των πολιτικών διογκώνεται και απομένουν κάποιοι γενναίοι πολίτες να παλεύουν μόνοι τους, με κίνδυνο να χαρακτηριστούν γραφικοί.

Κάποιος που μαζεύει τα σκουπίδια από οικόπεδο που δεν του ανήκει, θεωρείται τρελός. Κάποιος που προσέχει την παραλία να είναι καθαρή, θεωρείται παράλογος. Κάποιος που κάνει ολοκληρωμένη ανακύκλωση, μανιακός. Κάποιος που βάζει ως προτεραιότητα την ποιότητα της ζωής του να θεωρείται αλλοπρόσαλλος. Κάποιος αθώος χωρίς κομματική ταυτότητα να θεωρείται υστερόβουλος.

Wild horses
Ανέβηκε από kitrino-podilato. - Ανακαλύψτε κι άλλα βίντεο με ζώα.

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ!
Η έκλειψη της σελήνης σήμερα στις 21 Δεκεμβρίου 2010 από το Gainesville της Φλώριδα. Μουσική: Claude Debussy Nocturnes: Sirènes.

Winter Solstice Lunar Eclipse from William Castleman on Vimeo.


Από το ιστολόγιο του Γιάννη Σχίζα, oikonikipragmatikothta.blogspot.com

Ο κόσμος είναι αστικοποιημένος και αστικοποιείται όλο και περισσότερο, όμως η νοσταλγία της φύσης ενδημεί σε όλους….Συζούμε με τους εκπρόσωπους της φύσης , όπως είναι τα οικιακά ζώα, οι γλάστρες στα μπαλκόνια, οι κήποι, κι ακόμη την αναζητούμε σε εκδρομές στον περιαστικό και υπαίθριο χώρο, στις διακοπές μας, σε θύλακες πρασίνου εντός του αστικού χώρου…

Η νοσταλγία της φύσης είναι σαν τον έρωτα – που κι αυτός είναι μια νοσταλγία της πρωταρχικής και πιο συγκλονιστικής εμπειρίας κάθε ανθρώπου, που παρέχει η μήτρα, η ζωή εντός της ζωής του μητρικού σώματος…
Η πρόσληψη της φύσης με τα μικρότερα κατά το δυνατόν παράσιτα ερεθίσματα, αποτελεί ουσιαστική ικανοποίηση αυτής της νοσταλγίας. Οι πιο συνειδητοί αναχωρητές από τον «ανθρωποποίητο» κόσμο λέγονται φυσιολάτρες, οικολόγοι, ορειβάτες ή κάπως αλλιώς, όμως και οι υπόλοιποι δεν παύουν να έχουν κάποιον αναχωρητισμό μέσα τους….Για την ικανοποίηση αυτής της βασικής ανάγκης για φυγή , όλοι αναζητούν «άρτιες» και «άθικτες» μορφές, όπως ακριβώς στον έρωτα γίνεται η αισθητική αναζήτηση.
Όμως η φύση νοθεύεται, απαρτιώνεται, απομαγεύεται, κιτσοποιείται. Η ορεινή ύπαιθρος καταλαμβάνεται από ανεμογεννήτριες, τα χιονοδρομικά κέντρα προκαλούν τερατώδεις αποξέσεις του χώρου, η παράλογη οδοποιία διαρρηγνύει τη συνοχή των τοπίων, η κίνηση μοτοσυκλετών και 4Χ4 επιβάλλει μια απαράδεκτη χασμωδία στο χώρο… Και το ερώτημα που μπαίνει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της μεγάλης ενέδρας των επενδυτών της αρπαχτής και της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων : Μπορούμε να είμαστε ανέμελοι νοσταλγοί, προσεγγιστές της φυσικότητας, «χρήστες» της ομορφιάς, των φαντασιώσεων, των αισθήσεων ;Μπορούμε να είμαστε γενικώς ανέμελοι και να απολαμβάνουμε - χωρίς ταυτόχρονα να έχουμε « πάρει τα βουνά» και να «έχουμε βγει στο κλαρί» με όλα τα τρομερά που γίνονται ή απειλούνται να γίνουν ;
Ακολουθεί το κείμενο του Στέφανου Σταμέλλου( http://www.e-ecology.gr/), σεσημασμένου ορειβάτη και μέλους των Οικολόγων Πρασίνων :